Dawny klasztor sióstr Elżbietanek - po wojnie dom dziecka a obecnie placówka Caritasu. Skomplikowana budowla z przełomu XIX - XX w. Dwupiętrowa z facjatami. Szereg dachów dwuspadowych: nad zasadniczą częścią klasztoru, nad ryzalitami, skrzydłami, daszkami facjat i lukarn. kominy nakryte naddaszkami. Na wysokości kalenicy wietrzniki nakryte daszkami brogowymi. Wieżyczka pokryta blachą, z krzyżykiem i kogutkiem. Wiele wejść do klasztoru i okien. Wszystkie obramowane w cegle z parapetami i łukami odcinkowymi. Dachy wystają poza lica ścian, wsparte na ozdobnych krokwiach. Lica ścian zdobione cegłą we wzory geometryczne i liniowe. Ozdobny gzyms podokapowy wieńczący. Ceglany gzyms między-kondygnacyjny i fryz. W założeniu klasztornym godnymi uwagi są również: szachulcowa oficyna klasztorna z przełomu XIX-XX w. oraz altana drewniana z początku XX w. Za inwentaryzacją PTTK z lat 80.